آروده اند: مرحوم آیت الله العظمی سید احمد خوانساری بیماری زخم معده داشتند که

احتیاج به عمل جرّاحی داشت،از طرفی ایشان سالخورده بودند و از لحاظ جسمی ناتوان

بودند و تحمل جراحی بدون بیهوشی نیز ممکن نبود.

پیش از آنکه عمل جراحی آغاز شود،ایشان اجازه بیهوش کردن را به پزشکان ندادند.

{چون به نظر ایشان در صورت بیهوشی،تقلید مقلدینشان دچار اشکال می شد} از این رو

به پزشکان معالج فرمودند:

هرگاه من مشغول قرائت سوره مبارکه انعام شدم،شما مشغول عمل شوید من توجّه ام

به قران است و در این صورت هیچ مشکلی پیش نمی آید.

{ایشان آنچنان به قران توجه پیدا می کردند که احساس درد نمی کردند}همانطور هم شد و

با تمام شدن عمل جراحی،قرائت سوره مبارکه انعام نیز به پایان رسید.

در گفته های پیشین به این نکته اشاره گردید که تنها نسخه شفابخش دلها

و داروی بیماری های روحی و فکری و اخلاقی،قرآن کریم است و اگر در جوانی

با قران انس بگیریم و با مفاهیم آن آشنا گردیم و دستورهای آن را به کارببندیم هرگز

گمراه نخواهیم شد.

امام صادق علیه السلام می فرماید:

من قرأ القران و هو شابّ مومن اختلط القران بلحمه و دمه   کافی ج 2 ص603

هرکه در جوانی قران بخواند و به آن ایمان داشته باشد قرآن با گوشت و پوست

او آمیخته می گردد.

یعنی تاثیری که قران بر روح و جسم جوان می گذارد،به دلیل صفای باطن

و روح و قلب بی آلایش او ،بسی بهتر است از تاثیر که روی افراد

مسن و بزرگ سال می گذارد.

از این رو ،جوان بیش از دیگران باید با قرآن انس داشته باشد و در آن تامل،تعمق و

تدبر کند تا نور آن دلش را صفا بخشد و از تمام کدورت ها و زنگار ها پاکش نماید.

حضرت علی علیه السلام می فرمایند:

خداوند قران را آبی زلال برای سیراب شدن دانشمندان،بهاردلهای فقیهان،

چراغ راه صالحان،دوایی که بعدش دردی نخواهد بود و نوری که بعدش

تاریکی نیست قرار داده است.

گویند شخصی نزد ابن سیرین آمد و گفت:

در خواب دیدم که دنیا و آخرت را از دست داده ام.

ابن سیرین گفت: قدری بنشین.

سپس مردی دیگری آمد و گفت:

در خواب دیدم دنیا و آخرت را به دست آورده ام.

ابن سیرین به اولی گفت: تو قرآن گم کرده ای؟؟ گفت : آری.

سپس ابن سیرین به دومی گفت:

تو قرآن یافته ای؟؟گفت: آری.

آنگاه مرد یابنده ی قرآن ،آن را آورد و به شخص اول داد.

یادت باشد جوانان و نوجوانان زیادی دادیم و

تو اینجوری میگردی !!!

جوابشان را در قیامت چه خواهی داد؟؟؟

همانگونه که بیماری باید پیش از مزمن شدن،معالجه مش شود و

اگر مزمن شد مداوای آن نیز طولانی و مشکل خواهد بود.

بیماری های روحی و قلبی نیز چنین است،اگر در جوانی معالجه

شد بسی آسان تر است،زیرا انسان هرچه بزرگ تر می شود

آن بیماری ها نیز کهنه تر شده و ریشه می کند و درمانش بسیار

سخت خواهد بود.بهترین راه خودسازی،دوری از گناه و انجام واجبات و

بندگی است.

حضرت علی علیه السلام می فرماید:

نفس سرکش خود را با ترک عادت بده،خوارش سازید و او را با

انجام اطاعت و فرمانبرداری خداوند،مهارش کنید.  غررالحکم ص238

و نیز می فرماید:

کسی که نفس خود را پاکیزه نکند عادت های بد،او را رسوا می سازند.

رسول خدا صل الله علیه و آله می فرماید:

هر جوانی که دنیا و آلودگی های آن را رها سازد و جوانی خود را

به عبادت خداوند متوجه سازد،خداوند پاداش هفتادوصدیق را

به او عطا نماید.